مهری رحمانی:
«آیات ۵ تا ۹ سوره انسان »
از آیه ۵ توصیف جایگاه ابرار ( نیکان ) در قیامت رو ذکر میفرماید و در آیه ۷ تا ۹ کاری که اونها رو به مقام ابرار رسونده، معرفی میکنه 👇
۱_در عمل به تعهد و نذری که داشتن پایبند و وفادار بودند.
۲_اطعام کردند با وجود اینکه خودشون نیاز داشتند به اون طعام .
۳_اطعام کردنشون آمیخته با محبت الهی بود.
۴_اطعامشون به سه گروه مسکین و یتیم و اسیر بود « و یُطعِمون الطعامَ علی حُبّهِ مِسکینًا و یتیمًا و اسیرًا»
۵_برای جلب رضای الهی اطعام کردند نه برای پاداش و تشکر از جانب بنده خدا .
نمونه ی بارز و خالص از « رحمةَ الايتام و إطعامَ الطعام » که در دعای روز هشتم ماه مبارک از خدا طلب میکنیم که به ما عنایت کنه در این آیه الگوش ارائه شده .
و در« آیه ۱۱ تا ۱۸ سوره بلد »
گذر کردن از گردنه ایمان و عمل صالح رو از طریق
آزاد کردن بنده «فَکُ رقَبة»
و
اطعام کردن در روز قحطی و گرسنگی ( در سخت ترین شرایط که خودت هم نیاز داری به اون طعام ) « اِطعامٌ فی یومٍ ذی مَسغَبة، یتیمًا ذا مَقربَة اَو مِسكينًا ذا مَترَبة»
معرفی میفرماید.
در« آیه ۴۴ سوره مدثر»
ترك اطعام نيازمندان، به عنوان سببي جداگانه براي ورود به دوزخ شمرده شده «ما سلکَکُم فی سَقَر،قالوا لَم نَکُ مِن المصلّین و لم نَکُ نُطعِمُ المسکین»
و در« آیه ۴۸ همین سوره»
درباره كساني كه ترك اطعام به نيازمندان ميكنند میفرماید كه از چشم خدا و پيامبران ميافتند كه شفاعت نيز شامل حال آنان نخواهد شد.«فَماتَنفعُهُم شَفاعةُ الشافعین »
آخرین نظرات